தாய்மை

சின்னஞ் சிறு சாரல் அவள்
வெண் பஞ்சு குவியல் அவள்
கதை சொல்லும் கண்கள்
ஈரமான இதழ்கள்
ரோஜா பூக்கும் கன்னங்கள்
சிரிக்கையில் சிதறும் முத்துகள்
அவ்வளவு அழகாக இருந்தாள்
என் மூன்று வயது மகள்
நான் கைக்குள் சிறைப்படுத்தியிருந்த
நிழல் படத்தில்
எத்தனை அழகான மகள் என் மகள்
அவள் இனி இல்லையாம்
அதை நான் நம்பவும் வேண்டுமாம்
அவளின் தேவதை கனவுக்குள் நான்
சிறகு விரித்திருந்த வேளை
அருகிலிருந்தவள்
நான் விழித்து பார்க்கையில்
வெண்ணிற பூக்குவியல் புனைந்த ஆடையுடன்
ஒரு பெட்டிக்குள்
நான்கு நாள் தாடியுடன் என் கணவன்
நான் விழித்ததும் வீறிட்டு அழுத என் தாய்
ஏன் என என் விழியில் எழுந்த வினாவுக்கு
ஆதரவாக தோள் தடவி அப்பா சொன்னார்
விபத்தாம் என்று
விழிகளில் நீர் கோர்க்கவில்லை
வினாக்களே தோன்றியது
நம்ப முடியாத அதிசயம் என்று ஏதாவது
உண்டு என்றால் அது இது தான்
துள்ளி விளையாடும் மகளை
தூக்கி செல்ல காலன் கடினமானவன் இல்லை
என அடித்து சொல்லியது மனம்
இன்றுடன் ஒரு மாதமாகிறது
அவளை தேடி அலைந்து கொண்டிருக்கின்றேன்
ஒரு தெரு முனையிலாவது
அவள் நிற்க மாட்டாளா
என்று!!!!!